Gurbetçi gözleri, uzak diyarlarda yaşarken içlerinde bir özlem taşırlar. Her an, her hatıra, her esinti onları Türkiye'nin sıcak topraklarına geri götürür. Gurbet, bir yandan yeni dünyaların kapılarını aralarken, diğer yandan da kalpte derin bir Türkiye hasreti bırakır.

Uzak diyarlarda, yabancı sokaklarda dolaşırken gurbetçi gözler, her an köylerindeki tozlu patikalara, çocukluk arkadaşlarına ve anılarına dönmeyi özler. Her özlem dolu bakışta, bir parça Türkiye'nin kokusu taşınır. Gurbetçi, yabancı topraklarda yaşasa da kalbi hep Türkiye'de atar.

Ramazan gecelerinde cami minarelerinden yükselen ezan sesi, gurbetçi gözlerde gözyaşlarına neden olur. İftar sofrasında eksik olan o sıcak Türk mutfağı, lezzetlerin özlemiyle dolar. Annenin ellerinin değdiği yemekleri yemek, bir başka lezzetli gelir gurbetçiye.

Her bayram, gurbetçi gözlerde özel bir anlam taşır. O özlenen bayram sabahları, aile büyükleriyle yapılan bayram ziyaretleri, komşularla paylaşılan tatlılar... Uzaktan, bir ekran aracılığıyla aile fotoğraflarına bakmak, gurbetçinin kalbinde acı bir özlem bırakır.

Gurbetçi, Türkiye'yi sadece bir ülke olarak değil, bir yaşam tarzı, bir kültür mozaiği olarak hatırlar. Gurbetçi gözleri, Türkiye'nin renklerini, kokularını ve dokusunu özler. Her an, her anı, gurbetçinin içinde bir Türkiye sevgisiyle yanar.

Ancak gurbetçi gözlerindeki bu hasret, bir umutla da doludur. Her gurbetçi, bir gün döneceği o topraklara duyduğu inançla yaşar. Türkiye hasreti, gurbetçinin kalbinde sonsuz bir aşkla yanar, ama aynı zamanda bir gün kucaklaşacağı umuduyla da sönmez.